බුදු රජානන් වහන්සේ ප්‍රතිහාර්‍ය 02 කොටස

**පෙර ලිපිය හා බැදේ**

රතනචඞකමන කාණ්ඩය.

නමෝතස්ස භගවතෝ අරහතෝ සමිමා සමිබුද්ධස්ස!

ලොකයට අධිපතිවූ සහමිපතී නම බ්‍රහ්මතෙමෙ දොහොත් මුදුන් දි වදිමින්, මෙ ලෝකයෙහි නුවණ නමැති  ඇසෙහි රාගාදී ස්වල්ප කෙලෙස් රජස් ඇති සත්ත්‍වයෝ ඇත්තාහ.   මෙ ප්‍රජාවට අනුකමිපාකොට දහමි දෙසනු මැනවයි අනුත්තරවූ බුදුරදින් අයද සිටින ලදි.

අෂ්ට විද්‍යායෙන් හා පසළොස්චරණ ධර්මයන්ගෙන් යුත්,  තාදී ගුණ ඇති,  ශරීර ශෝභාව දරන්නාවූ හා නුවණ නමැති පහණක් ඇත්තාවූ අන්තිම ශරීරයක් දරණ,  තමන් වහන්සේට සමාන පුද්ගලයෙක් නැත්තාවූ තථාගතයන් වහන්සේට සියලු සත්ත්‍වයන් කෙරෙහි කරුනාව උපනි.

යමි හෙයකින් මෙ දෙවි මිනිසුන්, දෙවි මිනිස්සුන්ට උතුමිවූ මෙ බුදුරජහු කෙබදු,  ලොවට හිතවූ උන්වහන්සේගේ සෘධි බලය,  ප්‍රඥා බලය කෙබදුද,  බුද්ධ බලය කෙබදුදැයි නොදනිත්.

යමි හෙයකින් මෙ දෙවි මිනිස්සු මිනිසුන්ට උතුමවූ මෙ බුදිරජහු මෙබදුය,  ලොවට හිතවූ උන්වහන්සේගේ සෘධි බලය හා ප්‍රඥා බලය මෙබදුය,  බුද්ධ බලය මෙබදුයයි නොදනිත්ද?

එහෙයින් මම උතුමිවූ බුද්ධ බලය දක්වන්නෙමි.  අහසෙහි රුවනින් හෙබි සක්මණක් මවන්නෙමි. (යැයි සිතා අහසේ රැවන් සක්මනක් මවන ලදි)

බිම වැසි දෙවියෝද,  චාතුමිමහාරාජික නමි දෙවිලෝ වැසි දෙවියෝද,  තාවතිංස නමි දෙවිලෝ වැසි දෙවියෝද,  යාම නමි දෙවිලෝ වැසි දෙවියෝද,  තුසිත නමි දෙවිලෝ වැසි දෙවියෝද,  නිමිමානරතී නමි දෙවිලෝ වැසි දෙවියෝද,  පරනිමිමිත වසවත්ති නමි දෙවිලෝ වැසි දෙවියෝද,  නැවත යමි බඹලෝ වැසි බ්‍රහ්ම කෙනෙක් ඇද්ද,  ඔවුහුද,  මෙම රැවන් සක්මන දැක සතුටුවූවාහු මහත් ඝෝෂාවක් කළහ.

එකල්හි ලෝකාන්තරික නරකයෝද අනාවරණය වූහ.   අදුරද නැසුනේ විය. මුඵ පොළොවද බැබලවීය.  ඒ කාලයෙහි ආශ්චර්‍යවූ පෙළහර දැක බොහෝවූ දෙවියන් සහිත මිනිස්සුද,  ලෝකාන්තරික නිරයවල උපන් සත්ත්‍වයෝද සතුටුවූහ.

එකල්හි ලොක රාජයානන්වහන්සේ ඔදාත කසින සමාපත්තියටසමවැදි දසදහසක් සක්වල ආලෝක වෙවා යැයි සිතූ සේක. එසැනින් දෙවි,  ගදඹ,  මිනිස්,  රකුස් යන මොවුන් සහිත මෙ මිනිස් ලොවෙහිද,  අන් දෙවි ලෝවලද යන උභය ලෝකයන්හිද,  යටද,  උඩද,  සරසද පැතිර පැවති විශාලවූ මහත් ආලෝකයක් ඇතිවීය.

සීලාදී ගුණයෙන් සියලු සත්ත්‍වයන් විෂයෙහි උතුමිවූ,  තමන් වහන්සේට වඩා උසස් කෙනෙක් නැති,  සත්ත්‍වයන් හික්මවන ශාස්තෘතෙම දෙවි මිනිසුන් විසින් පුදන ලද්දේ විය.   මහත් ආනුභාව ඇති,  සිය පින් ලකුණෙන් යුත් බුද්ධරජතෙම ආශ්චර්‍යවූ පෙළහරක් දැක්වී.

එකල්හි මිනිසුන් අතර උතුමිවූ පසැස් ඇති ලෝහිමිවූ ඒ බුදුරජතෙම සහමිපති නමි මහබඹහු විසින් අයදනා ලද්දේ හිත කාරණය බලා එහි මනාව නිමියාවූ සියලු රණින් නිමවන ලද සක්මණක් මැවී.

සෘධි  ආදේශනා,  අනුශාසනී යන තුන් පෙළහරෙහි භාග්‍යවත් තෙම වසීවූයේ විය.   ලෝනාහිමිවූ බුදිරජතෙම මනාව නිමියාවූ,  සියලු රනින් නිමවන ලද සක්මනක් මැවී.

දස දහසක් සක්වළෙහි උතුමිවූ මහාමෙරු පර්වතයන් රුවන් සක්මනෙහි කණු මෙන් පිළිවෙලින් පෙන්වාලිය. පස්මරුන් දිනූ බුදිරජතෙම දස දහසක් සක්වළ ඉක්මවා සක්මණ මැවී.   රණින් කළ සක්මණ දෙපසෙහි බිමද රණින් කරන ලද්දේය.  ඊට අනුරූපවූ තලාද වලලු බාල්ක පරාලද,  ඒ මත රුවන් පෝරු ලෑලිද අතුරණ ලදහ.  දෙපසෙහි මවන ලද සියලු වෙදිකාවෝද,  මුලුල්ලද,  රුවන්මුවා වෙති. මිණිමුතු වැල්ලෙන් ගැවසුණු මවන ලද රුවන් මුවා සක්මණ හිරු මෙන් සියලු දිගුන් හොබවයි.

නුවණැති දෙතිස් මහා පුරිස් ලකුණෙන් යුත් පස්මරුන් දිනූ සමිබුදිරජතෙම ඒ සක්මණෙහි සක්මන් කිරීමෙදී බබළමින් සක්මන් කළ සේක.

එහි රැස්වු සියලු දෙවියෝ දෙවිලොව හටගත් මදාරා මල්ද,  පියුමිද,  පරසතු මල්ද සක්මණෙහි විසුරුවත්.

දස දහසක් සක්වළ දෙවියෝ සතුටු සිත් ඇත්තාහු උන්වහන්සේ බලත්.   ඒ දෙවියෝ: වදිමින් සතුටු වූවාහු විශෙෂයෙන් සතුටුවූවාහු,  ප්‍රමුදිතවූවාහු රැස්වෙති.

තාවතිංස නමි දෙවි ලෝ වැසි දෙවියෝද,  යාම නමි දෙවිලෝ වැසි දෙවියෝද,  තුසිත නමි දෙවිලෝ වැසි දෙවියෝද,  නිමිමානරතී නමි දෙවිලෝ වැසි දෙවියෝද,  පරනිමිමිත වසවත්ති නමි දෙවිලෝ වැසි දෙවියෝද,  යමි දෙවි කෙනෙක් ඇද්ද,  ඔවුහුද ඔදවැඩි සිත් ඇත්තාහු,  සතුටු සිත් ඇත්තාහු,  ලෝනාහිමිදුන් දකිත්.

දෙවි, ගදඹ,  මිනිස්,  යක්, යන මොවුන් සහිත නාග,  ගුරුඵ යන මොහුද වෙත්.   රකුසෝද සත්ත්‍ව ලෝකයාහට හිතානුකමිපා ඇති උන්වහන්සේ අහසෙහි උදාවූ සද මඩල මෙන් දකිත්.

ආභස්සර නමි බඹලොව වැසි බඹහුද,  සුභකිණ්ණ නමි බඹලොව වැසි බඹහුද,  වෙහජඵල නමි බඹලොව වැසි බඹහුද,  අකණිටා නමි බඹලොව වැසි බඹහුද,  ඉතා පිරිසිදි සුදු වත් හැන්දාහු,  හිස මත දෙ අත් තබා වදින ලද්දාහු සිටිත්.

පුදුමයකි.   ජිනරාජයන් වහන්සේ ලෝකයාට හිතානුකමිපා ඇතිසේකැයි ඒ පෙළහරපානා කාලයෙහි සදුන් සුණු මුසු මදාරා මල්ද,  පස්වනක් මල්ද දමත්.   අහසෙහි වස්ත්‍රයන්ද කරකවත්.

නුඹවහන්සේ සත්ත්‍වයන්ට ශාස්තෘ අනුශාසක වන සේක.  කොඩියක් මෙන්ද වන සේක.   ධජයක් මෙන්ද වන සේක.   යාග ටැඹක් මෙන්ද වන සේක.   පිහිටක් වන සේක.   පිහිටීමක් වන සේක.  පහනක් මෙන්ද වන සේක.   දෙපා ඇත්තවුන්ට උතුමි ද වන සේක.  දසදහස් ලෝදාහි මහත් සෘධි ඇති දෙවියෝ සතුටුවූවාහු,  විශේෂයෙන් සතුටුවූවාහු,  ප්‍රමුදිතවූවාහු,  පිරිවරා සිට නමස්කාර කරත්.

පැහැදුනු තුටු සිත් ඇති දෙවියෝද,  දෙවගනෝද,  පස්වනක් මලින් නරදෙටුවන් වහන්සේ පුදත්.  පැහැදිණු තුටු සිත් ඇති දෙවි සමූහයෝ ඒ නරදෙටුවන් වහන්සේ දකිත්.   පස්වනක් මලින් පුදත්.

ලෝකයෙහි අහෝ  පුදිමයකි.   පෙර නොවූවෙකි.   ලොමු දැහැගැන්මකි. මා  විසින් මෙබදු පුදුමයක් ලොමු දැහැගැන්මක් පෙර නොදක්නා ලද්දේයයි,  ඒ දෙවියෝ තම තමන්ගේ විමානවල හිද අහසෙහි පුදුමවු පෙළහර දැක මහ සිනහවෙන් සිනහසෙත්.  අහසෙහි පිහිටි විමානවල වසන්නාවූද,  බිම පිහිටි විමානවල වසන්නාවූද,  තණග පිහිටි විමානවල වසන්නාවූද,  මග පිහිටි විමානවල වසන්නාවූද දෙවියෝ සතුටුවූවාහු,   විශේෂයෙන් සතුටුවූවාහු,  ප්‍රමුදිතවූවාහු,  වැදගෙන නමස්කාර කරත්. බොහෝ ආයුෂ ඇති,  පින්වත්,  මහත් සෘධි ඇති යමි නාග කෙනෙක් වෙද්ද ඔවුහුද සතුටු සිත් ඇත්තාහු,  නරෝත්තමයන් නමස්කාර කරත්.   පුදත්. අහසෙහි පුදුමය පෙළහර දැක,  පවන් මගවූ අහසෙහි දේවනාටක සංගීතීන් පවත්වත්. දිව බෙර වාදනය කරත්.

දෙවියෝ අහසෙහි පුදුමය දැක සක්ද,  පණාබෙරද තවත් බොහෝ දෙණ්ඩි නමි බෙර විශේෂයන්ද නොහොත් උඩැක්කිද අහසෙහි වාදනය කරත්.

ඒකාන්තයෙන් අපට අද වෙනදා නොවූවක්ද ලොමු දැහැගැනීමක්ද උපනි.  එහෙයින් නොවරදවා වැඩ සිදුවීම ලබමු.    අප විසින් යහපත් කාලයක් ලබන ලද්දේය. (බුදුරජානන්වහන්සේ යමා මහ පෙළහර පානා ලදි)

එකෙනෙහි බුද්ධ යන වචනය අසා ඒ දෙවියන්ට ප්‍රීතිය උපනි.   බුද්ධය, බුද්ධය යි කියන්නාහු,  හිස මත දෙ අත් තබා වැදගෙන සිටිත්.

දේවාදී ප්‍රජාවෝ හී හී යන අනුකරණ ශබිදයද,  සාධුකාර ශබිදයද,  ඔල්වර හඩද,  පැහැදීමෙ ලකුණුද වැදගෙන නොයෙක් ආකාරයෙන් අහසෙහි පවත්වත්.  බුදිගුණ ගී ගයත්.   මුඛයෙන් සිරු හඩ නගත්.   වාදනය කරත්.  අත්පොළසන් දෙත්.   නටත්.   පස්වණක් මල්ද,  සදුන් සුණුමුසු මදාරා මල්ද දමත්.

මහාවීරය,  නුඹවහන්සේගේ පාදයන්හි සක් ලකුණුය,  ධජය,  වජිරය,  පතාකාය,  වඩඪමානය,  අංකුසය යන ලක්‍ෂණයන් යමිසේ පිරිවරන ලදද,

එසේම රූපයෙන්ද,  සීලයෙන්ද,  සමාධියෙන්ද,  ප්‍රඥායෙන්ද අනුන් හා අසමානය. දමිසක් පැවැත්මෙන්ද,  ඵල විමුක්තියෙන්ද,  අසමයයි කියන ලද ඉකුත් බුදුවරයන් හා සමානය.

නුඹ වහන්සේගේ ශරීරයෙහි ඇතුන් දස දෙනෙකුගේ ශක්තියයි කියන ලද දස නාග බලය,  පියවි බලයයි.   දමිසක් පැවැත්මෙන්ද,  සෘධි බලයෙන්ද අසමානය.

මෙසේ  ලොවිතුරා ගුණයෙනුත්,  සියලු බුද්ධාංගයෙන් සැදුනු මහාමුණිවූ,  කරුණා ඇති,  ලෝකස්වාමීවූ බුදිරජුන් විදිමි.

අභිවාදනයටද,  අනුන් හමුවෙහි ගුණ කීමටද,  වැදීමටද,  ඉදිරියෙහි පැසසීමටද,  කයින් හෝ සිතින් නමස්කාර කිරීමටද,   පිදීමටද යන සියල්ලට නුඹ වහන්සේ සුදුසු සේක.

ලෝකයෙහි වැදීමට සුදුසුවූ යමකිසි කෙනෙක් ඇද්ද,  යමි කෙනෙක් වැදීමට සුදිසුසෝ වෙත්ද,  මහාවීරය,  නුඹ වහන්සේ ඒ සියල්ලන්ට උතුමිය.   නුඹ වහන්සේ හා සමානයෙක් නැත.

සොළොස් වැදෑරුමි මහා නුවණ ඇති,  සමාධි ධ්‍යානයන්හි දක්‍ෂවූ,  අගසවි සැරියුත් තෙර,  ගිජුකළු පවිවෙහි  සිටියේම ලෝකනායකවූ බුදිරදුන් දකී.

හොදින් මල් පිපීගිය මහ සල් ගසක් මෙන්ද,  අහසෙහි සද මෙන්ද,  මධ්‍යාහ්නයෙහි හිරු මෙන්ද,  නරෝත්තමයන් වහන්සේ බබලයි.

දැල්වෙන පහන් රුකක් මෙන්ද,  උදාවූ හිරු මෙන්ද,  බඹයක් පමණ තැන පැතිර පවතින ආලෝකයෙන් යුත් නුවණ ඇත්තාවූ ලෝකනායකවූ බුදුරදින් දකී.

එකල සිවුමග ඵලයන් පිළිබද සොළොස් කිස කළ,  තාදී ගුණ ඇති,  ආසවයන් පහකළාවූ,  රාගාදී කෙළෙස් කිලුටු නැති කර දැමූ,  පන්සියයක් භික්‍ෂූන් සැරියුත් තෙර ඇසිල්ලකින් රැස්කරවී.  එසේ කරවා,

භාග්‍යවතුන් වහන්සේ: ලෝකප්පසාදක නමි පෙළහරක් දැක්වූ සේක.  අපිදි එහි යන්නෙමු.   අපි පස්මරුන් දිනූ බුදිරදින් වදින්නෙමු.

එව   අපි සිවි දෙනා එකතුවී ගොස් ලෝනා හිමි ජිනරාජයන් වහන්සේ බලා විචාරන්නෙමු.   සැකය සංසිදවන්නෙමු යි කීය.

නුවණ ඇත්තාවූ,  සංවර කළ ඉදුරන් ඇති ඒ භික්‍ෂූහු,  "යහපතැ" යි සැරියුත් තෙරුන්ට පිළිවදන් දී,  පා සිවුරු ගෙණ ඉක්මණින් එළඹියාහුය.  මහ නුවණැති සැරියුත් තෙර උතුමි දමනයෙන් දැමුණු,  රාගාදී කිලුටු නැති රහතුන් සමග සෘධියෙන් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වෙත එළඹී.  මහ පිරිස් ඇති සැරියුත් තෙර ඒ රහත් භික්‍ෂූන් විසින් පිරිවරණ ලදිව,  අහස්හි බබලන දෙවියකු මෙන් සෘධියෙන් එළඹී. උන්වහන්සේලා කහින හඩක්ද,  කිවිසින හඩක්ද නොකොට,  මනා පැවතුම් ඇත්තාහු,  ගෞරව සහිත වූවාහු,  යටහත් පැවතුමි ඇත්තාහු,  සමිබුදුන් කරා එළඹියහ.

අන් උපදෙස් රහිතව සිවිසස් අවබෝධ කළ ලෝනාහිමිවූ,  ධීර ගුණයෙන් යුත්,  අහසෙහි නැගී සිටි සවෟඥයන් වහන්සේ වෙත එළඹ භික්‍ෂූහු උන්වහන්සේ දකිත්.

බබලන පහන් රුකක් වැනිවූද,  අහසෙහි විදුලිය වැනිවූද,  දින මැද හිරු මඩල වැනිවූද,  ලෝනා හිමිවූ බුදිරදින් දකිත්.

සියලු පන්සියයක් භික්‍ෂූහු හොදින් පෑදිනු ජලාසයක් වැනි,  හොදින් පිපුණු පියුමක් වැනි,  ලෝනා හිමිවූ බුදිරදින් දකිත්. ඒ භික්‍ෂූහු සතුටුවූවාහු,  විශෙෂයෙන් සතුටුවූවාහු,  ප්‍රමුදිතවූවාහු,  ශාස්තෘන් වහන්සේගේ සක් ලකුණෙන් යුත් සිරිපාදයන් ඇදිලි බැද වදිමින් වැද වැටෙත්.

මහ නුවණ ඇති,  කටුකරඩු මලක් හා සමාන ශරීර ශෝභාවක් ඇති,  සමාධි ධ්‍යානයන්හි දක්‍ෂවූ සැරියුත් තෙර ලොකනායකවූ බුදිරදින් වදී. ගර්ජනා කරන කලු වැහි වළාකුළක් වැනිවූද,  නිල් උපුල් මානෙල් මලක් හා සමවද,  ශරීර ශෝභාවක් ඇති,  සෘධි බලයෙන් අසමවූ,  මහත් සෘධි ඇති මුගලන් තෙරද,  උදිනෙහි කෝවයෙහි ලා උණුකොට පිරිසිදි කළ රන් හා සමාන ශරීර වර්ණ ඇති,  ධුත ගුණයෙහි අග නැත්පත්, දෙවි මිනිසුන් විසින් ප්‍රශංසා කරන ලද,  ශාස්තෲන් වහන්සේ විසින්ද වර්ණනා කළ මහ කසුප් තෙරද බුදුරදින් වදී.

යමෙක් දිවැස් ඇත්තවුන් අතුරෙහි අගතැන් පැමිණියේද,  මහ පිරිස් ඇති භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ ඥාති ශේෂ්ඨවූද,  ඒ අනුරුද්ධ තෙරද නුදුරු තැනෙක්හිම සිටියි. ආපත්තිඅනාපත්තියෙහිද,  පිළියමි කළ හැකි කර්ම,  පිළියමි නොකළ හැකි කර්මයෙහිද සමත්වූ,  විනය දැනීමෙහි අග තැන තැබූ ශාස්තෲන් වහන්සේ විසින් වර්ණනා කරන ලද උපාලි තෙරද නුදිරෙහි සිටියි.

සියුමි තියුණු අර්ථයන් අවබෝධ කළ,  දමි දෙසන්නවුන් අතර උතුමිවූ,  පිරිස් ඇති කුසල් දමි සෙවි බැවින්  ඉසිවූ,  මන්නානි නමි බැමිණියගේ පුත් ඉතා ප්‍රසිද්ධ පුණ්ණ නමි තෙරද නුදුරෙහි සිටියි.

උපමාවෙහි දක්‍ෂවූ,  සැක නැති කර දමන,  මහා වීර්‍ය ඇති,  මුනීන්ද්‍රයන් වහන්සේ,  මෙ රහතුන්ගේ සිතිවිලි දැන,  තමාගේ ගුණ හෙවත් බුදිගුණ වදාළ සේක.

යමි ගමනක අවසානයක් නොපෙනේද,  ඒ අසංඛයෝ සතරෙකි.   සත්ත්‍ව සමූහයාද,  අහසද,  සක්වළවල්ද අපමණයහ.   එමෙන් බුද්ධ ඥානයද ප්‍රමාණ කළ නොහැක.   මොවුහු මෙපමණයයි  දැනගන්ට නොහැක්කාහ.

ලෝකයෙහි මාගේ යමි වික්‍රවර්ණසෘධියක් වීද,  එය කවර පුදුමයක්ද,  පෙර නොවූ,   ලොමු දැහැගන්නා අනික් බොහෝ පුදුමයෝ ඇත්තාහ.

යමි කලෙක මම තුසිත දෙවලොව දෙවියන් අතර සන්තුසිත නමි දෙවි රජෙක් වීද,  ඒ කාලයෙහි දසදහසක් සක්වළ දෙවියෝ මා කරා පැමිණ,  වැදගෙන යාඥා කරත්.

කෙසේද?   මහත් විර්‍ය ඇති දේවය,  ඔබට බුදුවීමට මෙ කාලයයි.   මිනිස් ලොවෙහි මවි කුස පිළිසිදගණු මැනව.   දෙවියන් සහිත ලෝකයා සසර සයුරෙන් එතර කරමින් නිවන් අවබෝධ කරණු මැන.

යමි කාලයෙක තුසිත දෙවියන් අතරින් චුතව මවි කුසෙහි පිළිසිද ගත්තෙමිද,  ඒ කාලයෙහි දසදහසක් සක්වළෙහි පොළොව කමිපා විය.

යමි කාලයෙක මම මවි කුසින් සිහි ඇතිව බිහිවූයෙමිද, ඒ කාලයෙහි දසදහසක් සක්වළ සාධු නාද පවත්වමින් කමිපා විය.

මවි කුස පිළිසිද ගැනීමෙහිද,  මවි කුසින් බිහිවීමෙහිද,  මා හා සමානවූවෙක් නැත.   බුදුබව ලැබීමෙහිද,  සිවිසස් අවබෝධ කිරීමෙහිද,  දමිසක් පැවැත්විමෙහිද මම උසස් වූයෙමි.

ලෝකයෙහි බුදුවරයන්ගේ ගුණ මහත් බව විෂ්මයයි.   පුදුමයි.   දසදහස් ලෝක ධාතුව සය ආකාරයකින් කමිපා විය.

මහා ආලෝකයක්ද,  පුදුමයක්ද,  ලොමුදැහැගැණුමක්ද වී.   ඒ වෙලාවෙහි ලොවෙහි දෙටුවූ,  මිනිසුන්ට උතුමිවූ,  පස්මරුන් දිනූ භාග්‍යවතුන් වහන්සේද දෙවියන් සහිත ලෝකයාහට පෙළහර දක්වමින් සෘධියෙන් යුක්තව සක්මන් කළ සේක.   ලෝක නායකයන් වහන්සේ රුවන් සක්මනෙහි සක්මන් කරමින්ම දහමි දෙසූ සේක.   සතර රියන් සක්මනෙහි යමිසේ අතර නොනැවතුණු සේක.

මහා නුවණ ඇති,  සමාධියෙහි හා ධ්‍යානයෙහි සමත්වූද,  ස්‍රාවක පාරමී ඤාණයාගේ පරතෙරට පැමිණියාවූද,  සැරියුත් තෙර,  ලෝකනායකවූ බුදුරදුන් වෙතින් මෙසේ විචාරයි.

මහාවීරවූ නරෝත්තමයාණෙනි,  නුඹවහන්සේගේ අභිනීභාරය පැතිම කෙබදුද?    ධීරයන් වහන්ස,  නුඹ වහන්සේ විසින් කවර කාලයක උතුමි සමිබෝධිය පතන ලද සේක්ද?

දාන පාරමිතාවද,  සීල පාරමිතාවද,  ප්‍රඤ්ඤා පාරමිතාවද,  විරිය පාරමිතාවද,  කෙබදුද?  ඛන්ති පාරමිතාවද,  සචිච පාරමිතාවද,  අදිටිඨාන පාරමිතාවද,  මෙත්තා පාරමිතාවද,  උපෙක්ඛා පාරමිතාවද කෙබදුද?

වීය්‍යෟය ඇත්තාවූ ලෝහිමියාණෙනි,  නුඹවහන්සේ විසින් කෙසේ දස පාරමිතාවෝද,  කෙසේ උප පාරමිතාවෝද,  කෙසේ පරමත්‍ථ පාරමිතාවෝද පුරණ ලද්දෝද?

මෙසේ ඒ සැරියුත් තෙරුන් විසින් විචාරන ලද්දෝ කුරවි කෙවිල්ලන්ගේ මෙන් මිහිරි නාද ඇති බුදුරජහු දෙවි මිනිසුන්ගේ සිත් නිවමින් දෙවියන් සහිත ලෝකයා සතුටු කරවමින් මෙ බුධවංශය ප්‍රකාශ කළ සේක.

පස්මරුන් දිනූ දීපංකර ආදී ඉකුත් බුදුවරයන් විසින් දේශනා කරන ලද, කප්ප , ජාති , ගොත්ත , ආයු , බෝධි , සාවක ,සාවිකා ආදී පිළිවෙල සහිතවූ බුද්ධ පරමි පරාවෙන් පැවත ආ,  ලොවට හිතවූ පුබිබෙනිවාසානුස්සතිය අනුව ගිය නුවණින් දෙවියන් සහිත ලෝකයා ‍කෙරෙහි ප්‍රකාශ කළ සේක.

සතුට හා සිතේ පැහැදීම උපදවන,  සෝක නමැති උළ උදිරා දමන්නාවූ,  සියලු සැප ලැබීමට හේතුවන මා විසින් දේශනා කරන ලද බුද්ධ වංශය ගරුකොට අසවි.

ජාතිමද ආදිය නැතිකරන,  ශෝකය පහකරන,  සසර දුකින් මුදවන,  සියලු දුක් නැතිකරන මාර්ගයට සකස්ව පිළිපදීවා.

 රුවන් සක්මණ කාණ්ඩය නිමි.

ඊලග ලිපියෙන් යමාමහ පෙළහර ගැන